Δικά μου οι στίχοι απ' το αίμα μου παιδιάμιλούνε μα τα λόγια σαν κομμάτια
τα δίνω απ' την ίδια μου την καρδιά
σαν δάκρυα τους τα δίνω απ' τα μάτια
Πηγαίνουν με χαμόγελο πικρό
αφού τη ζωή ανιστορίζω τόσο
ήλιο και μέρα κι ήλιο τους φορώ
ζώνη να τα 'χουν όταν θα νυχτώσω
Το γέλιο του απαλότερου σκοπού
το πάθος μάταια χύνω του φλαούτου
είμαι γι αυτούς ανίδεος ρήγας που
έχασε την αγάπη του λαού του
Πηγαίνουν με χαμόγελο πικρό
αφού τη ζωή ανιστορίζω τόσο
ήλιο και μέρα κι ήλιο τους φορώ
ζώνη να τα 'χουν όταν θα νυχτώσω
Και ρεύουνε και λιώνουν και ποτέ
δεν παύουνε σιγά σιγά να κλαίνε
αλλού κοιτώντας διάβαινε θνητέ
λήθη το πλοίο σου φέρε μου να πλένε
Πηγαίνουν με χαμόγελο πικρό
αφού τη ζωή ανιστορίζω τόσο
ήλιο και μέρα κι ήλιο τους φορώ
ζώνη να τα 'χουν όταν θα νυχτώσω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται αμέσως!