Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΟΥ

Σεμέλη-Κέρυ Λαμπίρη

Ημερομηνία γένησης: 23 Απριλίου 1991. 

Επάγγελμα: Δευτεροετής φοιτήτρια στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Επικοινωνία: e-mail: semelikery@gmail.com,irissemeli@gmail.com

αγαπημένη φράση: Η θέληση είναι η κινητήρια δύναμη της Ιστορίας.

Αγαπημένοι φιλόσοφοι: Ηράκλειτος, Πυθαγόρας, Φρ. Νίτσε.,

Μουσικοί: 

αγαπημένη ενασχόληση: Ποίηση, Φιλοσοφία, Ιστορία.

αγαπημένες φιλοσοφικές σκέψεις: 

1. "Βλέπω πολλούς στρατιώτες: αν μονάχα μπορούσα να δω και πολλούς πολεμιστές. Αυτά που φορούν τα λένε στολή: μακάρι κι αυτό που κρύβουν από κάτω της να μη ήταν στολίδι μόνο! Θάπρεπε να’ σασταν τέτοιοι άντρες που ν’ αποζητούν μόνο ένα εχθρό, το δικό σας εχθρό. Κι είναι μερικοί από σας που με την πρώτη ματιά προδίνουν μίσος. Θάπρεπε ν’ αποζητάτε τον εχθρό σας, θάπρεπε να δίνετε τον πόλεμο σας, ένα πόλεμο για τις απόψεις σας. Κι αν οι απόψεις σας νικηθούν, η τιμιότητα σας θα πρέπει ακόμη και τότε θριαμβευτικά να κραυγάζει για την ήττα! Θάπρεπε ν’ αγαπάτε την ειρήνη σαν ένα μέσο για καινούργιους πολέμους. Και ν’ αγαπάτε την πιο σύντομη ειρήνη, παρά την πιο μακρόχρονη. Δεν σας εξορκίζω να εργάζεστε μα να πολεμάτε. Δεν σας εξορκίζω να γαληνεύετε αλλά να νικάτε. Η εργασία σας να ναι η μάχη, κι η ειρήνη σας μια νίκη. Ο πόλεμος και το θάρρος έχουν κάνει πολύ πιο σπουδαία πράγματα απ’ όσο ο οίκτος. Όχι η συμπόνοια μα η γεναιότητα σας έσωσε τους δυστυχισμένους μέχρι τώρα. Η ανταρσία, αυτή είναι η ευγένεια του σκλάβου. Σ’ ένα καλό πολεμιστή το “οφείλεις” αντηχεί πιο ευχάριστα από το “θέλω”. Και το κάθε τι που είναι αγαπητό για σας, θα πρέπει να σας το έχουν προστάξει. Αφείστε την αγάπη σας απέναντι στη ζωή να γίνει αγάπη απέναντι στην πιο ανώτερη σας ελπίδα, κι αφείστε την ανώτερη σας ελπίδα να γίνει η ανώτερη ιδέα σας για τη ζωή! Αλλά επιτρέψτε μου να σας συστήσω την ανώτερη σας ιδέα, που είναι αυτή: ο Άνθρωπος είναι κάτι που θα πρέπει να ξεπεραστεί" [Φρ. Νίτσε].  

2. "Μια μέρα ο Ζαρατούστρας αποκοιμήθηκε κάτω από μια συκιά, επειδή έκανε πολλή ζέστη, και σκέπασε το πρόσωπο του με τα διπλωμένα χέρια του. Μια οχιά τον ζύγωσε και τον δάγκωσε στο μάγουλο, έτσι που ο Ζαρατούστρας φώναξε από πόνο. Όταν τράβηξε το χέρι από το πρόσωπο του, κοίταξε το φίδι. Εκείνο γνώρισε το βλέμμα του Ζαρατούστρα, στράφηκε αδέξια κι ετοιμάστηκε να φύγει. “Όχι, μη φεύγεις!” είπε ο Ζαρατούστρας. “δεν δέχτηκες ακόμη τις ευχαριστίες μου! Με ξύπνησες πάνω στην κατάλληλη στιγμή, γιατί έχω ακόμη πολύ δρόμο να κάνω”. “Έχεις μόνο λίγο δρόμο να κάνεις” είπε λυπημένα η οχιά, “το δηλητήριο μου φέρνει θάνατο”. Ο Ζαρατούστρας χαμογέλασε: “που ακούστηκε ποτέ, ένας δράκοντας να πεθαίνει από το δηλητήριο ενός φιδιού;”, είπε. Αλλά, πάρε πίσω το δηλητήριο σου! Δεν είσαι αρκετά πλούσια για να το σπαταλάς σε μένα! Τότε η οχιά έπεσε πάλι πάνω στο λαιμό του κι έγλειψε την πληγή" [Φρ. Νίτσε].

3. "Βουολογούνε γύρω σου, ακόμη και με τους επαίνους τους: κι οι έπαινοι τους είναι βάρος. Θέλουν να τρυπώσουν μέσα στο δέρμα και στο αίμα σου. Σε κολακεύουν σαν νάσουνα κανένας θεός ή διάβολος. Και θρηνολογούν μπροστά σου σαν νάσουνα θεός ή διάβολος. Μα τι σημασία έχει; Είναι κόλακες και κλαψιάρηδες και τίποτα περισσότερο! Και συχνά είναι ευγενικοί απέναντι σου. Μα τούτη ήταν πάντα η σύνεση των δειλών. Ναι, η δειλία είναι πάντα της συνετή. Σκέφτονται πολύ για σένα με τη στενόμυαλη ψυχή τους‒κι είσαι πάντα ύποπτος γι΄ αυτούς. Το καθετί που κάνει τους άλλους να σκέφτονται πολύ τους φαίνεται ύποπτο. Σε τιμωρούν για όλες σου τις αρετές. Μα, βαθιά μέσα τους, σου συχωρούνε μόνο τα λάθη σου. Επειδή είσαι καλός και με δίκαιη κρίση, λες: «δεν πρέπει να τους κατηγορούμε, δε φταίνε αυτοί για την ταπεινή ύπαρξη τους». Αλλά οι μικρές ψυχές τους πιστεύουν: «η κάθε υψηλόφρονη ύπαρξη είναι κι ένοχη»! Ακόμη κι αν είσαι ευγενικός μαζί τους, αυτοί θα νομίζουν ότι τους περιφρονείς. Και θα σου αντιστρέψουν την καλοσύνη σου με κρυφή πανουργία. Η σιωπηλή περηφάνια σου, πάντα προσβάλλει τα γούστα τους. Χαίρονται αν κάποτε δείξεις τόσο μετριόφρονας ώστε να μη θες τη ματαιοδοξία" [Φρ. Νίτσε].

4. "Ο κάθε άνθρωπος που γεννιέται σε καθεστώς δουλείας, γεννιέται για τη δουλεία–τίποτα πιο σίγουρο απ′ αυτό. Οι δούλοι χάνουν τα πάντα μέσα στις αλυσίδες τους, ακόμη και την επιθυμία να απαλλαγούν απ′ αυτές. Αγαπούν τη σκλαβιά τους όπως οι σύντροφοι του Οδυσσέα αγαπούσαν την αποκτήνωση τους. Αν υπάρχουν λοιπόν δούλοι από τη φύση τους, είναι γιατί υπάρχει δουλεία ενάντια στη φύση. Η βία δημιούργησε τους πρώτους δούλους και η δειλία των δούλων διαιωνίζει τη δουλεία" [Ζαν Ζακ Ρουσσώ]. 

5. "το δίκιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά το συμφέρον του ισχυρότερου (Πολιτεία, Α’, 338.c) … Και κάθε μια εξουσία φτιάχνει τους νόμους κατά το δικό της συμφέρον, η Δημοκρατία τους φτιάχνει δημοκρατικούς. η Τυραννίδα τυραννικούς, το ίδιο και οι άλλες εξουσίες. Και θεσπίζοντας τους νόμους διακηρύχνουν ότι δίκαιο για όσους διατελούν υπό την εξουσία τους είναι το δικό τους, των εξουσιαστών, το συμφέρον, κι όποιον ξεστρατίζει από αυτό τον τιμωρούν, επειδή κατ’  αυτούς παραβαίνει το νόμο και διαπράττει αδικία. Αυτό λοιπόν εννοώ όταν λέω ότι σε όλα τα πολιτεύματα δίκιο είναι το ίδιο πράγμα: ό,τι συμφέρει την κατεστημένη εξουσία. Αυτή έχει την ισχύ, κι έτσι για όποιον σκέπτεται σωστά δίκιο είναι παντού ένα και το αυτό: το συμφέρον του ισχυρότερου" (Πλάτωνος, Πολιτεία, Α’, 338.e). 

6. "πρώτος κατέλυσεν τον δήμον ο πώτος εστιάσας και δεκάσας (τη Δημοκρατία κατέλυσε αυτός που πρώτος παρέθεσε συμπόσια και εδωροδόκησε)", [Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι, Αλκιβιάδης-Κοριολανός-(Κοριολανός § 14)].