Ουράνιος Έρως.

Το ασημοκεντητο πεπλο της Σεληνης
σφιχταγκαλιαζει τη νοσταλγια της νυχτας…

Μια κρυφη,απελπισμενη κραυγη
ακουστηκε σιωπηλα και ξεπλυθηκε με αστραπες…

Ξεχνιεται ο Εωσφορος στο ερωτικο βλέμμα της Ηους
καθως ο Ιμερος παρασυρει στα διχτυα του τον Κοσμο…

Στους κηπους των αστρων αναγεννιεται ο Αδωνις
και μαγευεται ο Αιθερας απ’ το φως του…

Το αιωνιως επαναλαμβανομενο ασμα της Αφροδιτης
γεμιζει ροδα αμαραντα τους κηπους των ψυχων μας…

Το Υψιστο Πυρ που ανυψωνει το πνευμα
και αλληλοσυνδεει τους κυκλους του χωροχρονου…

Μες στην ισχυ του Κεραυνου ο Διονυσος χορευει
καθως γεννιεται απο τις σταχτες του φωτος…

Κι ο θαυμαστος, ο παντοδυναμος γιος της Κυθερειας
καθε τι οριζει μ’ ενα βλεμμα αγνο…

Ολος ο Κοσμος με την αιωνια ροη του
υπακουει στο δημιουργικο του γελιο…